NEO-CLASSIC 11 พระปิดตาหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง

พระปิดตารุ่นแรกนั้นสันนิษฐานว่าท่านทำขึ้นเพื่อสร้างพระอุโบสถ พิมพ์ที่เราเรียกว่า “ชะลูด” จะมีความงดงามและจัดเป็นพิมพ์นิยม สูงเล็กและเพรียวกว่าพิมพ์ตะพาบ จุดสำคัญให้สังเกตที่พระหัตถ์หรือมือที่ยกปิดตา ถ้าใช้กล้องส่องดูจะเห็นรอยนิ้ว พิมพ์ชะลูดจะยกข้อพระกรขึ้นสูงกว่าพิมพ์ตะพาบ ข้อศอกขององค์พระจะเป็นลำศอกเว้าเข้าหาบั้นเอว พระอุทร (ท้อง) พลุ้ย และมีสะดือ พระเพลา (หน้าตัก) นั่งแบบขัดสมาธิราบ เท้าขวาทับเท้าซ้ายในลักษณะเฉียงขึ้นด้านบนเล็กน้อย ไม่เป็นเส้นขนานเหมือนของลูกศิษย์ท่าน อย่างเช่น หลวงปู่กลิ่น และหลวงปู่สุก ส่วนด้านหลังจะโค้งมนดูเผินๆ เหมือนตุ๊กตา ปราศจากลวดลายใดๆ

เนื้อพระปิดตาหลวงปู่เอี่ยมจะเป็นเนื้อผงพุทธคุณมาจากการลบพระคาถาพระยันต์อิติปิโส พระยันต์ไตรสรณาคม และพระยันต์โสฬสมหามงคล รวมกับว่าน รากไม้ ที่ทรงคุณทางเมตตามหานิยม เคล้ากับรัก สีจะออกเป็นสีมะขามเปียก มีความหนึกนุ่ม เมื่อส่องดูเนื้อจะเห็นว่านดอกมะขามซึ่งอาจจะเป็นชาดสีแดงๆ กระจายอยู่ทั่วองค์พระ มีพบเนื้อเป็นสีขาวบ้าง แต่มีน้อย ลักษณะจะขาวนวลเหมือนผงน้ำมัน แต่ไม่เยิ้ม มีคราบสีขาวๆ กระจายอยู่ทั่วไป ซึ่งรุ่นลูกศิษย์ท่านคือ หลวงปู่กลิ่น นิยมสร้าง แต่เนื้อจะออกขาวเหลือง และความแห้งยังผิดกัน

เมื่อทำเป็นองค์พระแล้วมักจะทาหรือชุบน้ำรักอีกชั้นหนึ่ง ด้วยสูตรรักของท่านเองที่ผิดกับคณาจารย์ท่านอื่นๆ หลวงปู่เอี่ยมท่านขึ้นชื่อทางวิปัสสนาธุระ หรือกัมมัฏฐาน กิตติศัพท์ท่านลือเลื่องไปทั่วทั้งพระปิดตาและตะกรุด ก่อนจะละสังขารในปลายปี พ.ศ.2439 ท่านได้สั่งบรรดาศิษย์ไว้ว่า ถ้าผู้ใดมีเรื่องเดือดร้อนให้นึกถึงนามของท่าน และออกชื่อท่าน ความเดือดร้อนก็จะถูกขจัดปัดเป่าไป ซึ่งสานุศิษย์ทั้งหลายได้อาราธนานามของท่านเป็นเกราะคุ้มภัยรอดพ้นอันตรายต่างๆ จนกล่าวขานกันสืบมาจนถึงปัจจุบัน