ผมพยายามทำใจอยู่นานกับการเขียนรีวิว Silent Hill : Book of Memories ในฐานะที่เคยเล่นภาคเดิมๆของมันมาตั้งแต่ยุค ps1 (ปี 1999) เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน (ปี 2012) พยายามทำใจมองโลกสวยอยู่นาน แต่ไม่ไหวว่ะครับ เพราะงั้นรีวิวนี้ก็เลยขอบ่นแม่มตั้งแต่ย่อหน้าแรกเลยนะครับ ไหนๆเกมก็ติดเรทรุนแรงอยู่แล้ว เด็กๆที่เผลอเข้ามาก็อย่าอ่านล่ะกันนะครับ บทความนี้มีเนื้อหาก้าวร้าวรุนแรง ผู้ปกครองควรพิจารณา open ซีรีย์ Silent Hill ถือว่าเป็นอีกหนึ่งแฟรนไชน์เกมที่สร้างชื่อมาในยุค polygon ครองเมือง ออกมาหลากหลายภาคไล่เรียงมาตั้งแต่ Silent Hill (ปี 1999) , Silent Hill 2 (ปี 2001) , Silent Hill 3 (ปี 2003) พอภาคหลังจากนี้จะไม่มีหมายเลขกำกับอีกแล้ว ได้แก่ The Room (ปี 2004 โดยปกเกมยังเขียน Silent Hill 4 แปะเอาไว้ ทำให้ภาคนี้มีทั้งเลขภาคและชื่อภาค) , Origins (ปี 2007) , Homecoming (ปี 2008) , Shattered Memories (ปี 2009) , Downpour (ปี 2012) และล่าสุดกับ Book of Memories (ปี 2012) สิ่งหนึ่งที่แฟนบอยซีรีย์นี้คุ้นเคยกันก็คือการเล่นในมุมมองแบบบุคคลที่ 3 , ได้สำรวจเมืองที่มีหมอกลงจัด , พบเจอผีฝรั่งที่กลัวแสงไฟฉาย , การหารหัสลับจากข้อมูลที่รวบรวมมา ฯลฯ ผมเชื่อว่าแค่หยิบ Silent Hill มาลองเล่นสักภาค ไม่ว่าจะเล่นภาคใดก็ต้องเจอเอกลักษณ์พวกนี้ ยกเว้นภาค Silent Hill : Book of Memories ข่าวเกม Silent Hill : Book of Memories มีมาตั้งแต่งาน E3 2011 เรียกได้ว่าก่อนที่ vita จะวางจำหน่ายเสียอีก และถ้านึกต่อมาเรื่อยๆจนถึงช่วงที่ vita ออกวางตลาดมาแล้วสัก 6 เดือน (June 2012) ถ้ายังจำกันได้ หนึ่งในเกมที่ “เกมเมอร์วีต้าต้องลอง” ก็คือ Silent Hill : Book of Memories เพราะมันเป็นเกมเอกคลูซีฟสำหรับวีต้า แต่แล้วภายหลังเกมนี้ก็ถูกเลื่อนไปอีก 5 เดือน ไม่ได้วางจำหน่ายในเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาแต่อย่างใด รวมถึง ณ ขณะรีวิวนี้บางโซนก็ยังไม่ได้วางจำหน่าย เรียกว่าใครรอก็คงรอกันเยี่ยวเหนี่ยวเลยล่ะครับ ผมทำใจตั้งแต่ได้เห็น Trailer ของมันแล้วล่ะครับ แต่อย่างว่าในฐานะที่มันแปะคำว่า Silent Hill เอาไว้ซะขนาดนั้น เกมเมอร์รุ่นเก่าคงต้องหาโอกาสลองสักทีล่ะน่า และมันก็เป็นการลอง “สักที” จริงๆ เพราะเกมได้เปลี่ยนมุมมองไปเป็น top-down หรือพูดให้เห็นภาพก็คือ กล้องมุมสูง มองลงมา (ความกดดันในมุมกล้องแคบๆแบบ Silent Hill หายไปแล้ว ?) มีการหยิบอาวุธมาเดินลุยอัดมอนสเตอร์ (Silent Hill เวอร์ชั่นเดินอัดมอน บ้าไปแล้ว ?) ระบบดันเจี้ยนที่เดินไปตามห้องโดยมีแผนที่อยู่มุมจอ ประตูไหนเข้าไม่ได้ก็เดินไปห้องอื่นเพื่อเก็บกุญแจ (โอ้วว.. เย็dd.. Silent Hill กลายเป็นเกมแนวตะลุยดันเจี้ยน) สู้กันไปเรื่อยๆเพื่ออัพเกรดสกิลให้แข็งแกร่ง (ยังดีที่มันไม่เอา Silent Hill ไปช่วยองค์หญิงแบบเกม RPG) มีการใช้ระบบทัชสกรีนเพื่อให้สมกับที่ลง vita (เฮ้ย.. เมิ่งง.. แถบที่ให้จิ้ม เมิ่งจะทำเล็กไปไหน นิ้วกรูไม่ใช่สไตรลัสนะเฟร่ย !! ใครนึกภาพไม่ออกลองดูรูปสุดท้ายครับ) และสุดท้ายที่ทำให้มันเป็นเกมที่สร้างชื่อเสีย ทำลายชื่อเสียงที่สุดของ Silent Hill ก็คือระบบ co-op (ช่วยกันไล่อัดมอนได้ถึง 4 คนพร้อมกัน 555 เมิ่งง.. ให้สูตรอมตะมาเลยดีไหม Silent Hill มันเป็นเกมแนวสยองขวัญนะ) เพราะงั้นการเล่นเพียงครั้งแรกของผมก็ทำให้ผมเข็ดกับมัน และต้องหาเวลาทำใจอยู่นาน (ด้วยการเล่นเกมอื่นไปพลางๆ) พอได้เวลาอันควรจึงย้อนกลับมาเล่นอีกครั้ง แบบนี้ไปเรื่อยๆจนได้รีวิวฉบับนี้ออกมา งานนี้ Tomm Hulett โปรดิวเซอร์ของ Silent Hill : Book of Memories คงต้องเคลียร์กับแฟนบอยกันเองล่ะครับ โดยส่วนตัวผมว่ามันเป็น Silent Hill ที่ห่วยแตกที่สุดในบรรดา 9 ภาคที่เคยออกมา !! (ถ้าไม่ใช่แบรนด์ Silent Hill ก็จบเรื่องไปแล้ว เพราะเกมเพลย์แนว Diablo มันก็มีตลาดของมันอยู่) ต้องโพสข้อความก่อนถึงจะเปิดสปอยดูได้นะจ๊ะ รีวิวโดย limp2551