อันเนื่อจากเม สาวล่าแย้ประจำบอร์ดจะไปเรียนอเมริกา แล้วใคระอยู่กั้นผู้นำพลังม่วงล่ะเนี๊ย!! งั้นเอาเป็นว่าเราทุกคนในบอร์ดขอให้เมเรียนจบไวๆ และรีบกลับมากั้นผู้นำโดยด่วน เราก็ไม่มีอะไรมาก อยากให้เมขยันเรียนมากนะครับ เอ่อ พี่เมน้ำขอโทษทุกอย่างที่น้ำทำไปนะ

ผมจำได้ว่าเล่นเเชตบ๊อก ก็เจอเม เลยล่ะ ใจหายเหมือนกันที่รู้ว่าเมจะไปเรียนต่อ อเมริกา เเต่ก็นะงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา อีกอย่างเจ้าเมก็ไม่ได้ไปไหนไกล เเค่เมกา ไม่ได้ไปดาวอังคารสักหน่อย ยังงัยก็อย่าลืมเเวะมาบอร์ดนี้มั่งเน่อ เวลาไทยกับ เมกาต่างกัน9 ชั่วโมงมั้ง เท่ากับว่าถ้าไทยเช้า นู่นก็คงเพิ่งค่ำ เวลาคงไม่ตรงกันเเน่ๆ เอาเป็นว่าตั้งใจเรียนล่ะ ขอบคุณมากๆที่มาเป็นดอกไม้ เพียงไม่กี่ดอกท่ามกลาง ชายฉกรรจ์ ช่วยทำให้บอร์ดนี้คึกคัก ขึ้นมาเป็นกอง เเล้วคงได้เจอกันเมื่อโอกาสมาถึงอีกครั้ง ลงชื่อ เพ้นท์จัง เพลงนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา เเต่ชอบมีอะไรอ๊ะป่ะ

แม้ห่างไกลกันคนล่ะซีกโลก แต่หัวใจนั้นยังคงอยู่นะแห่งนี้ ไซเบอร์เน็ตยังคงเชื่อมถึงกันและกัน เราคงได้พบอย่างแน่นอน ดังนั้นจะไม่พูดลาก่อนแน่นอน เพราะพวกเราคือ "ชาวไมสเตอร์เกมแม็ค" ( บทโคตรพระเอกกระ์ตูนเลยตู ==" )

เดี๋ยวนี้โลกมันเชื่อมต่อด้วยอินเตอร์เนทถ้าไงน้องเมว่างๆก็อย่าลืมเข้าเยี่ยมบอร์ดเกมแม็กบ้างนะคับ ขอให้โชคดีมีชัยในการเรียนคับ

ขอให้น้องเมประสบความสำเร็จในการเรียน สมดังที่คุณพ่อคุณแม่ส่งเสริม แม้จะรู้จักกันได้ไม่กี่เดือน แต่น้องสาวคนนี้ก็กลายเป็นขวัญใจของคนในบอร์ดเรียบร้อย อย่างที่หลวงแชงว่า โลกเราสมัยนี้มีอินเตอร์เนท ไกลก็เหมือนใกล้ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกับสาวเมในกระทู้อย่างแน่นอน ถ้าอยากอ่านเกมแม็กก็บอก เดี๋ยวจะหาช่องทางส่งไปให้ (สนับสนุนค่าไปรษณีย์โดยพี่พล, ลุงโอ๋ และหลวงแชง) ไปทางนั้นแล้วก็อย่าลืมนะ ว่ายังมีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่คิดถึงและเป็นห่วง Have a nice trip (อย่าลืมเอากะปิไปด้วยนะ อวดฝรั่งว่าไทยเราก็มีดี อิอิ)

ถึงแม้พี่เม จะไปเรียนอเมริกา ก็พกโน๊ดบุ๊ค ติด font ไทยไปสักเครื่องแล้วก็เข้าบอร์ดเกมแม็กมาคุยกัน วันละนิด สักกะหน่อยก็ได้นะครับ ยังไงขอให้พี่เมขยันเรียนจบมามีงานที่ดีเยี่ยมรออยู่นะครับ ผมคงจะ มีโอกาสได้ไปเมืองนอกกะเขาบ้างหรือปล่าว ยังไม่หวังพึ่งดวงเลยล่ะกันนะครับ ขึ้นอยู่กับว่าความตั้งใจ ที่เราทำนั้นเราตั้งใจสุดๆหรือยัง ถ้าเราตั้งใจหมดแล้ว แต่พลาดพลั้งไปก็ไม่ต้องเสียใจนั้นคือสิ่งที่เราทำดี ที่สุดแล้ว อีกครั้งต้องขอขอบคุณสำหรับเวลาดีๆที่เราได้มีโอกาสได้คุยกันนะครับ แต่ผมไม่ค่อยจะคุยเท่าไร ยังไงก็ขอฝากเพลง นี้ให้กับพี่เอล่ะกันครับ ^^ เที่ยวให้สนุกเรียนให้สนันฝากทุกอย่างกลับมาโดยสวัสดีภาพนะครับ เผื่อไม่ขึ้น http://www.youtube.com/watch?v=Nz5tYBsLxlE&feature=related

ผมถึงแม้คุยกันไม่มาก ยังไงก็ขอให้โชคดีนะครับ ตั้งใจเรียนขวนขวายเอาวิชาความรู้ของประเทศพัฒนาแล้ว มาให้เยอะๆนะครับ

พี่โอ๋ไม่เคยพูดคำว่าลาเลยสักคำนะเพราะรู้สึกว่ามันเป็นคำที่ใช้สำหรับคนที่จะไม่ได้เจอกันแล้วแต่จะใช้คำว่า''แล้วเจอกัน''ตลอด

ก็...... นึกมะออก อิอิ มีโอกาส ได้คุยกันน้อยไปหน่อย พอรู้ว่า เม ไปเรียนที่ อเมริกา ก็ตกใจนิดๆ แต่ก็ดีใจด้วยนะครับ ไปรัฐไหนอ่ะ ผมมีเพื่อนอยู่ที่นั่น หลายคน คงน่าจะช่วยได้นิดหน่อย ไงก็ขอให้จบ ไวไว มาม่า ยำยำ (พูดซะหิวเลย) แบบที่ มอดอู๋ บอกเอา แล็บท๊อบ ไปตัว ฟ๊อนไทย ยังไงก็ได้คุยกันได้แน่ๆ ผมก็คงไม่มีอ่ะไรจะบอกคงได้แต่บอกว่า พยายามเข้านะครับ มันอาจะหนักในตอนแรก พออยู่ไปและอดทนกับมันได้ก็จะชินไปเอง แต่สิ่งนึงที่รู้แน่ๆคือ ไม่ว่ายังไง เราทุกคน ในห้องแชท และพี่ๆ ทุกคนเป็นกำลังใจให้ เม เสมอ เพราะ เม เป็นน้อง เป็นเพื่อน เป็นพี่ ที่น่ารักของใครหลายๆคน โชคดีครับ ปล. อย่ากิน อาหารฝรั่ง จนลืมอาหารไทยไปซะล่ะ และ ก็ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ มีแฟนเป็นฝรั่ง ก็เปิดตัว ไวไวน๊า อิอิ

น้องเมจะไปแล้วเหรอไม่จริงใช่ไหม ยังไงก็ขอให้โชคดีนะครับเรียนจบไวไวแล้วกลับมาหาพวกเรานะครับ โชคดีครับ

น่าน มันน่าลบซะนี้พี่อู๋ แฟนฝรั่งไม่เอาวุ้ย เด๊วเหอะ แหม แฟนไทยนิสัยดีก็มีเยอะแยจะตายไป ไม่เอาแฟนฝรั่งน้า พี่เม น้ำขอ งุงิ

ขอให้พี่เม โชคดี นะเจ้า ค่ะ ถ้าว่างๆๆ ก็เข้ามาคุยกันที่กล่องแชทบ่อยๆๆ นะเจ้าค่ะ.......^v^ เดียวพวก พี่ๆๆ เขาจะเหงากันนะ ถ้าขาดพี่ไป 555 (ล้อเล่นนะค่ะ) อย่างไงก็ดูแลสุขภาพและประสบความสำเร็จนะเจ้า ค่ะ

ขอให้พี่เมสนุกกับการเรียน เจอเพื่อนใหม่ๆ และขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ กำลังใจ เรื่องของเมมันเริ่มช่วงจบ ม.6 ตอนแรก พ่อบอกว่าจะให้ไปอยู่กะลุง แล้วเมขอว่า ขอเป็นปริญญาโทได้ไหม๊ ตอนนั้นพ่อ เหมือนไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายก็ต้องยอมด้วยเหตุผลบางประการ เมก็เรียนอยู่ ม.กรุงเทพได้ ประมาณ เกือบจบปี 1 แล้วมาวันนึง พี่ชายบอกว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ (พี่จะจบปี 4 พอดี) พ่อก็บอกว่า ไปกับพี่เค๊าหน่อย พอไปจริง ๆ ก็กลายเป็นว่า ถูกพ่อตุ๋นให้ไปติวที่โน้น ติวเสร็จก็สอบ แล้วก็ต้องกลับมาประเทศไทย เพราะต้องเซ็นใบลาออกของ ม.กรุงเทพ ตอนนั้นไม่อยากไปมาก ทำแทบทุกวิถีทาง สุดท้ายพ่อก็บอกว่า \\\"เลือกทางที่ดีที่สุด ไว้ให้ละถ้าไม่ไปก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ\\\" เมก็จำเป็นต้องยอมไปแต่โดยดี ส่วนแม่ก็สนับสนุนเต็มที่ ส่วนคุณย่าก็ไม่อยากให้เมไปเหมือนกัน แต่ก็ช่วยอะไรเมไม่ได้เพราะว่าแกไม่ใช่ผู้ปกครอง = =!! ส่วนพี่ชายก็เข้าข้างพ่อ ตอนนี้ก็รอเวลาไปอย่างเดียว ขอบคุณชาวเกมส์แม็กมาก ๆ ที่ เป็นกำลังใจให้ บอร์ดคนน่ารักทั้งนั้น ^___^ ว่าง ๆ จะแวะมาบอร์ด น๊าา ปล. ชื่อกระทู้ อำลา ทำเหมือนหยั่งกะจะต้องจากกันไปเลยแบบไม่กลับยังไงยังงั้น

ชีวิตช่างน่าเศร้า พี่เมของน้ำ พยายามน้า แล้วอย่าลืมกันล่ะ มันคือการบุกเบิกของผู้ที่มาจากสวรรค์ (ไม่เกี่ยวเลย)

ไปอเมริกาก็ตั้งใจเรียนนะครับน้องเม ถ้าว่างก็แวะเข้ามาคุยกันในแชทบ็อกนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ปล. ขอให้โชคดีครับ แล้วเจอกันครับ