ผมรู้จัก GTO ตั้งแต่มันเข้ามาเมืองไทยใหม่ๆเลยครับผม พอดีพ่อซื้อมาดู ก็เลยมานั่งดูกับพ่อด้วย และก็นานมากแล้วที่ไม่ได้ดูซีรี่ส์นี้ พอมาเมื่อวานนี้ ผมเกิดเบื่อๆ เลยเข้าไปดูใน YouTube ครับผม ผมดูจนถึงตอนสุดท้าย ซึ้งมากครับ ตอนสุดท้าย เป็นตอนที่ชี้ชัดที่สุด ว่าโอนิซึกะทำเพื่อลูกศิษย์เต็มที่ ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งลูกศิษย์เลย ดูการ์ตูนเรื่องนี้แล้ว ทำให้รู้ว่า ครูที่ภายนอกดูไม่ดี ยังมีอะไรดีดีอีกเยอะมากมาย เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า จะมีครูแบบโอนิซึกะรึเปล่านี่ ในไทยอะ ปล. อีกสิ่งหนึ่งที่ผมชอบ GTO คือ เพลงประกอบครับผม Driver's High ของ L'Arc~en~Ciel ^^

อิอิ ^^

ผมชอบโอนิซึกะ โรคจิตดี

โอนิซึกะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมอย่างดีเลยครับ เพราะช่วงพฤษภา ผมต้องไปเป็นอาจารย์สอนวิชาสังคมเหมือนกันที่จังหวัดแพร่ ก็เลยมาคิดว่าสิ่งที่ผลักดันให้เรามีความมันใจมาตลอดคือ จิตวิญญาณความเป็นอาจารย์ของโอนิซีกะที่สื่อออกมา เป็นอะไรที่อธิบายแล้วเลอะเทะ จึงสัมผัสได้ด้วยจิตต่อจิตเป็นสำคัญ โอนิซึกะเข้าใจและไม่เข้าใจหรือไม่สนใจเรื่องกฏเกณฑ์มาตราฐานระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ เขารู้แค่ว่าลูกศฺษย์ทุกคนจำเป็นต้องมีความทรงจำดีๆเพื่อให้พร้อมที่จะสร้างความทรงจำดีๆนั้นไปยังผู้อื่นอีกทอด ไม่ใชอะไรก็ถือกติกากฏเป็นใหญ่ แต่เข้าไม่ถึงความรู้สีกคน เราเป้นอาจารย์เราไม่จำเป็นต้องเข้มกับวิชาการมาก รู้จักทำเรื่องที่มันสนุกแต่ได้ความรู้บ้าง เด็กมันแทบไม่ได้นำความรู้ที่เรียนไปใช้เลย แต่ความทรงจำที่ดีต่างหาก ที่เด็กเหล่านี้สามารถแปรเปลี่ยนเป็นประสบการณ์และความรู้ที่ปฎิบัติได้จริง อีกทั้งไม่ต้องอวดเก่งว่าฉันจบมาจากนี้นะ ฉันเป็นลูกคนนู้นนะ คนนี้นะ เป็นหัวโจกมาก่อนนะ เพราะแบบนี้การศึกษาที่ส่งเสริมแต่ให้เด็กเอาตัวรอด ตัวใครตัวมัน ใครเก่งก็รอด ใครกากก็จบ มันเลยเป็นสังคมที่ ใครจะยังไงก็ช่าง ใครจะไม่พอใจก็ไม่หงอก็ได้ จะเป็นยังไงก็เรื่องของยู เรียกว่าแทบจะไม่สนใจกันเลยถ้าไม่กราบเท้ากัน คิดว่าโอนิซึกะ ถ่ายทอดสิ่งเหล่าออกมาได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์แบบตามคัมภีร์สุดยอดอาจารย์ในตำนานที่สูญหายเมื่อครั้งบรรพกาล ยุคที่วัฒนธรรมถูกปฏิวัติโดยอุตสาหกรรมได้อย่างยอดเยี่ยมเลยครับ

อยากให้มีอาจารย์แบบโอนิซึกะในไทยมังจัง

โอ ไม่ยักรุ้มาก่อนว่าคุณ jackassman เป็นอาจารย์ สุดยอดเลยครับ ดีใจที่มีอาจารย์ชอบเล่นเกม แบบนี้ลูกศิษย์คงไม่เครียด อิอิ ไปแพร่แล้วจะมีเกมแม็กให้อ่านไหมครับที่นั่น

ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมยังอ่อนประสบการณ์อยู่เพราะเพิ่งจบใหม่ๆเลย ไปนู้นก็ไม่มี PS3 กับXbox ให้เล่นแล้ว คงต้องพาองครักษ์มือซ้ายและมือขวาไป PSP และ DS ผมไม่คิดว่าองครักษ์ทั้งสองของผมจะเป็นผู้พิทักษ์ความเครียดได้ แต่คิดว่าน่าจะพิทักษ์ความเป็นเด็กในตัวเรามากกว่า แม้แต่โอนิซึกะปรามาจารย์แห่งโชนันยังเล่นเกมส์เพื่อทำให้เขาสามารถนำความสนุกกับความจริงจังมารวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ครับ และก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาเวลามาสนใจเกมส์อย่างเดียว และก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาเวลาทำแต่กับงานอย่างเดียวเช่นกันครับ ตรงกันข้ามมันยังช่วยยื้อสถานะความคิดของเราไม่ให้เลยเถิดจนค่อยๆลืมความเป็นไป มีประโยคหนึ่งครับ ชอบมาก "อย่าให้ตัวเลขแห่งอายุมากีดกั้นความเป็นเด็กในตัวเรา" ผู้ใหญ่เดี๋ยวนี้จำนวนมากมักจะมองว่าสิ่งที่เด็กทำไร้สาระไปซะหมด ไม่ค่อยจะสนับสนุน แต่ตัวเองก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองทำสิ่งที่ไร้สาระสุดๆอยู่เหมือนกัน 555 แล้วGamemag ที่นู้นมีหรือเปล่าครับ ต้องติดตามต่อไปอยู่แล้ว PSP DS เหมือนองครักษ์ Gamemag ก็เหมือนขงเบ้งเลยละครับ เว้อไปไหมเนี้ยะ แต่ก็อ่านมาตั้งกะฉบับ 200กว่าๆ เลยครับ พี่PONกับพี่Odioz และคนอื่นๆก็เหมือนพี่น้องสายเลือดเดียวกัน (Brothers in Arms) ที่ต่างชื่นชอบวีดีโอเกมส์เป็นเสมือนเสาหลักของชีวิตเลย

พยายามเข้านะครับ ว่างๆอย่าลืมควัก DS กับ PSP มาอวดเด็กๆด้วยนะ

จ้างให้ในโลกนี้ก็ไม่มีครูอย่างโอนิซึกะอย่างแน่นอน วันไหนเขาขี้เกียจสอนก็ชวนนักเรียนไปเล่นจรวดน้ำ ผมชอบการ์ตูนนี้นะ ชอบตอนฉากที่เขาโดนงูเห่ากัดไอ้หนูของเขา แล้วจะไปให้พยาบาลดูดพิษออกให้ ขำมุขนี้มากๆอ่ะ ว่าแล้วต้องดูอีกรอบซะแล้ว