Animategroup.com : การ์ตูนโรคจิตในตำนาน ควรหามาขึ้นหิ้ง

ออกตัวก่อนนะครับ ผมไม่ใช่คนที่โรคจิต ซาดิสม์ Sm อะไรทั้งนั้น เรื่องชวนเเหวะๆ ผมมักจะเลี่ยงทุกที เเบบหนังsaw ตัดต่อ สยิว
อะไรพวกนี้ผมก็ไม่ค่อยดูเท่าไหร่ เเต่การ์ตูนเรื่องนี้เท่านั้นที่ผมจะไม่เสพก็กระไรอยู่ ใช่เเล้วครับ
การ์ตูนเรื่องนี้ คือ ก้นหอยมรณะ ปลามรณะ คลังสยองควันลงหลุม เเละมิมิไดอารี่คนเห็นผี (คนวาดคนเดียวกัน)

สำหรับคอมังงะสยองขวัญแล้ว ชื่อของอาจารย์ จุนจิ อิโตะ จัดเป็นหนึ่งในทำเนียบที่ขึ้นชื่อในยุคนี้ที่กำลังขาดแคลนการ์ตูนสยองขวัญอย่างรุนแรง ทั้งๆ ที่ช่วงก่อนปี 2000 นั้น กระแสของสื่อเขย่าขวัญกำลังมาแรง นำทัพโดย Ringu (1998) ของอาจารย์ ซูซูกิ โคจิ ที่เปิดประตูสู่ความสยองในรูปแบบของ J-Horror ให้โลกได้รับรู้ และเป็นกระแสนิยมของ "ผีญี่ปุ่น" ผู้หญิงชุดขาวผมยาวปรกหน้ามาจนถึงปัจจุบัน รวมไปถึงผลงานจากการ์ตูนสยองขวัญต่างๆ อันโด่งดังในช่วง 7-8 ปีที่แล้ว ซึ่งเป็นยุคที่สำนักพิมพ์ไพเรทอย่าง หมึกจีน มิตรไมตรี ฯลฯ ที่ต่างก็แข่งขันกันหยิบเอาผลงานที่น่าสนใจต่างๆ มาตีพิมพ์ให้เด็กไทยอ่านกันแบบไม่กั๊ก (แน่สิ ก็มันไม่เสียค่าลิขสิทธิ์นี่) แบบที่เอ่ยออกมาก็คุ้นชื่อ อาทิ ขวัญผวา โรงเรียนอาถรรพ์ ชั่วโมงเรียนพิศวง ร้อยเรื่องเมืองสยอง ฯลฯ

กลับมาที่ อ.จุนจิ อิโตะ อันที่จริงแล้วผมว่าหลายๆ คนน่าจะได้อ่านผลงานของ อ. แกมาบ้างไม่มากก็น้อย ถึงแม้ว่างานของ อ. แกจะหาอ่านยากในสมัยก่อน เนื่องจากงานส่วนใหญ่ของแกจะกระจัดกระจาย วาดให้นิตยสารโน้นมั่ง วาดพิเศษให้ที่นี่มั่ง ทำให้เป็นการยากที่สำนักพิมพ์ลิขสิทธิ์ของไทยจะจับทีละส่วนมารวมเป็นเล่มออกมาให้อ่านกันง่ายๆ

แต่สำนักพิมพ์ไพเรททำได้ครับ! ทำให้เราได้อ่านงานของ อ.จุนจิ แบบรวมเล่มที่คุณภาพการแปลเข้าขั้นดีทีเดียว โดยพิมพ์ออกมาในชื่อของ "คลังสยอง ขวัญลงหลุม" ปริมาณทั้งหมด 23 เล่มถ้วน ซึ่งเป็นการรวบรวมงานของ อ. มาได้เกือบครบเลยทีเดียว เรื่องดังๆ ที่เคยออกมาในยุคมังงะไพเรทเก่าๆ อย่างชายหนุ่มที่สี่แยก, หัวลูกโป่ง, เด็กเปรตโซอิจิ หรือกระทั่งผลงานใหม่ๆ อย่างดาวนรกเรมิน่า (Hellstar Remina) ค่ายน้องมดก็ได้นำมารวมกันแบบครบถ้วนกระบวนความด้วยความรวดเร็วระดับอาทิตย์ ละเล่มสองเล่ม เล่นเอาแฟนผลงาน อ. อย่างผมถึงกับปลื้มไปเลยทีเดียว (พร้อมกับความจนกรอบในช่วงหนังสือออกถี่) นอกจากนั้นงานของอาจารย์แกยังกระเซ็นกระสายไปที่ Ned สองงานในชื่อ "ปลามรณะ" กับ "ก้นหอยมรณะ" และกระเด็นไปที่ Siam Intercomic อีกงานในชือของ "มิมิ คนเห็นผี"

งานส่วนใหญ่ของ อ.จุจิ อิโตะ มีจุดเด่นอยู่ที่การสร้างความสยองแบบ "แหวะๆ" โดยใช้ภาพของความตายแบบแปลกประหลาดมาเป็นจุดสำคัญของเรื่องราว โดยไม่ค่อยเน้นเรื่องการบิ๊วท์ อารมณ์ของคนอ่านให้ขึ้นสู่จุดกรี๊ดแบบการ์ตูนผีเรื่องอื่นๆ ทั่วไป หรือถ้าจะเทียบกันเป็นภาพยนตร์แล้ว ผลงานของ อ.จุนจิ อิโตะ ก็จะเป็นภาพยนตร์ที่เน้นตัวประหลาดแบบแหวะๆ สร้างความสยองแบบสาดเลือดสาดเนื้อและเครื่องในกันออกมาอย่างไม่ยั้ง ต่างกับหนังผีที่เน้นการสร้างอารมณ์บรรยากาศให้เงียบ วังเวง แล้วจึงจะเอาผีออกมา ตุ๊งแช่! ให้คนตกใจกันเล่นๆ

(ซ้าย) ผลงานจาก "ก้นหอยมรณะ" (ขวา) ผลงานจากรวมเรื่องสั้น ตอน "คำสาปวัตถุโบราณ"

(ซ้าย) ผลงานจากเรื่องสั้น ตอน "คนขายไอศกรีม" (ขวา) ผลงานจากรวมเรื่องสั้น ตอน "ผู้คนที่สาปสูญ"

จุดเด่นของ อ.จุจิ อิโตะ ก็คือ การเลือกที่จะหยิบเอาบางสิ่งบางอย่างที่เราเห็นกันจนชินตาในชีวิตประจำวันมา ใช้เป็นวัตถุดิบในการสร้างผลงานได้อย่างน่าทึ่ง อย่างเรื่องก้นหอยมรณะ, ลูกโป่งแขวนคอ, ไอศกรีมมนุษย์, ตรอกอาถรรพ์, เสาเอก ฯลฯ ซึ่งบางเรื่องต้องยอมซูฮกให้แกเลยว่า "คิดมาได้" และนั่นก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ผลงานของ อ. มีความน่าสนใจว่าคราวนี้แกจะหยิบเอาอะไรมาสร้างความสยองให้กับเราได้อีก

นอกจากการนำเอาสิ่งรอบตัวมาสร้างความสยดสยองและความแหวะแก่เราแล้ว ผลงานของจุนจิ อิโตะ ก็ยังนำเสนอเรื่องราวของผู้คนที่มีความแปลกประหลาดจนไม่น่าจะเรียกว่าเป็นมนุษย์ และเรื่องของวิญญาณที่มีบ้างประปรายแต่ก็น่าสยองไม่แพ้กัน

(ซ้าย) ผลงานจากเรื่องสั้น ตอน "บ่อนรก" (ขวา) ผลงานจากรวมเรื่องสั้น ตอน "ฝัน"

อีกเรื่องที่น่าพูดถึงก็คือ ขอบเขตของการสร้างเรื่องราวของ อ. แกค่อนข้างจะชอบวางโครงเรื่องเอาไว้ในแนวใหญ่ การดำเนินเรื่องมักจะเริ่มจากเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นมาในสเกลใหญ่ อย่างที่เห็นได้ชัดก็เรื่องปลามรณะ ที่อยู่ดีๆ ปลาในทะเลก็มีขาแปลกประหลาดวิ่งขึ้นมาไล่งับคนบนบก, ปรากฏการณ์อาถรรพ์ก้นหอยที่เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นหอยทากไปทั้งเมือง, ปรากฏการณ์ประหลาดที่อยู่ดีๆ ก็มีลูกโป่งหัวมนุษย์มาไล่ล่าแขวนคอคนทั่วประเทศ หรือดาวนรกที่กลืนกินดาวดวงอื่นๆในจักรวาล ฯลฯ จะเห็นได้ว่าแต่ละเรื่องราวของ อ. นั้นมักจะชอบสร้างเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวงกว้างเสมอๆ ซึ่งแน่นอนว่าหากคนวาด "มือไม่ถึง" ที่จะเล่นเรื่องที่มีเสกลใหญ่แบบนี้ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อตัวงานแน่นอน (ยังไม่นับรวมถึงการสร้างความสยอง ซึ่งยากกว่าเป็นสองเท่า) แต่ อ. จุนจิ แกก็สามารถสร้างมันขึ้นมาได้ เป็น Junji Ito's World อย่างงดงาม

สำหรับตัวผมแล้วโลกของจุนจิ อิโตะ ช่างเป็นอะไรที่สร้างความเพลินเพลินแบบน่าสะพรึงได้อย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยความหลากหลายทางความคิดสร้างสรรค์ที่มีรสชาติผิดแปลก แต่ก็สดใหม่ต่างกับการ์ตูนหรือหนังสยองขวัญในปัจจุบันที่มีลักษณะเหมือนๆกันจนเรียกได้ว่าซ้ำซาก (Stereotype) ซึ่งผลงานของ อ.จุนจิ อิโตะ เองก็ได้แสดงให้เห็นถึงมิติอีกด้านหนึ่งของความสยองขวัญได้เป็นอย่างดี และเป็นผลงานที่น่าสนใจจนน่าหยิบเอามาทำเป็นภาพยนตร์

ข้อมูลเสริม

- แม้ว่างานบางเรื่องนั้นถึงภาพจะชวนอ้วก แต่ก็อดฮาไปกับความคิดหลุดโลกของ อ. แกไม่ได้ ทำให้บางเรื่องไม่น่าสยองเท่าไหร่ ออกแนวตลกร้ายมากกว่า

- ตัวละครส่วนใหญ่ในโลกของจุนจิ อิโตะ มักจะเป็นตัวละครที่ "จิตแข็ง" สามารถเผชิญหน้าความแปลกประหลาดได้อย่างไม่ค่อยสะทกสะท้าน (ซึ่งถ้าเป็นเราไปอยู่ในสถานการณ์นั้นคงกัดลิ้นตายไปนานแล้ว)

ในรูปแบบภาพยนต์ โทมิเอะ
โทมิเอะจะอยู่ในการ์ตูนเรื่องคลังสยอง ควันลงหลุมของค่ายไพเรทเล่ม 1-4
- ผลงานเรื่อง "โทมิเอะ" (เรื่องราวของหญิงสาวพราวเสน่ห์ ที่แบ่งตัวได้หากถูกฆ่า) ได้เคยถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ในชื่อ Tomie (1999), Tomie Replay (2000) และ Tomie : Re-birth (2001) ซึ่งใช้ชื่อไทยว่า "ผีหัวหลุด" ทั้งสามภาค

"ก้นหอยมรณะ" (เรื่องราวของเมืองที่ตกอยู่ภายใต้คำสาปก้นหอย) ก็ได้ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง Uzumaki (2000) เช่นกัน ปัจจุบันสามารถหาดูได้ตามร้านเช่าวีซีดีทั่วไป (อุซึมากิของหนังเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอุซึมากินารุโตะนะ)

5 อันดับงานของ อ.จุนจิ อิโตะ ที่โดนใจที่สุด

1. ลูกโป่งหัวมนุษย์

หลังจากการฆ่าตัวตายสยองของดาราชื่อดัง ได้เกิดปรากฏการณ์ประหลาด เมื่อวิญญาณรูปหัวมนุษย์ขนาดใหญ่ที่มีหน้าตาเหมือนกับเราทุกคนได้โผล่ออกมาในเมืองแบบไม่ทันตั้งตัว และเป้าหมายของมันคือการจับเจ้าของหน้าเหล่านั้นแขวนคอซะ

สำหรับเรื่องลูกโป่งหัวมนุษย์นี้ ที่จัดเป็นอันดับหนึ่งก็เพราะ "ความเขย่าขวัญ" ล้วนๆ กับความคิดสร้างสรรค์ที่แสนจะบรรเจิดจนขนลุก ด้วยการเอาลูกโป่งและใบหน้ามามิกซ์เข้าด้วยกัน แต่โดยเนื้อแท้แห่งความน่าสะพรึงที่สุดก็คือใบหน้าของลูกโป่งที่ไล่ล่าเรา นั่นคือใบหน้าของตัวเราเอง! บางทีสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมนุษย์เราก็คือตัวของเราเองก็เป็นได้

2. ตรอกอาถรรพ์

ตรอกเล็กๆ ที่ถูกปิดตายที่เก็บงำไว้ซึ่งปริศนาฆาตกรรม เหล่าวิญญาณยังคงวนเวียนอยู่ ณ จุดๆ นั้น รอวันที่จะส่งผลกรรมกลับคืนไปยังฆาตกรคนนั้น

3. ชายหนุ่มที่สี่แยก (รักที่ทรมานของคนตาย)

ณ เมืองแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยหมอกปกคลุม ซึ่งโด่งดังเรื่องการขอคำทำนายรักจากผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาตรงหัวมุม โศกนาถกรรมที่เกิดขึ้นจากคำทำนาย ก่อกำเนิดเป็นปีศาจร้ายในรูปของชายหนุ่มชุดดำที่วนเวียนคอยให้คำทำนายร้ายๆ แก่ผู้อื่น ชายหนุ่มชุดดำปริศนาคนนี้เป็นใคร? ต้องการอะไรจากเมืองนี้กันแน่?

เรื่องนี้เป็นมินิซีรีย์เรื่องยาวที่จัดเป็นผลงานคลาสสิคเรื่องหนึ่ง จุดเด่นของรักที่ทรมาณของคนตาย ก็คือการเล่นกับประเด็นเรื่องความเปราะบางในจิตใจของมนุษย์ ที่บางครั้งบางคราวมนุษย์เราจะต้องเผชิญกับเหตุการณ์อันเลวร้ายในชีวิต แทนที่จะไปปรึกษาคนใกล้ตัวที่ห่วงใย แต่กลับไปเชื่อในคำพูดของใครก็ไม่รู้ที่บังเอิญเจอกัน เพียงเพราะเชื่อในตำนานเรื่องคำทำนายที่สี่แยก เรื่องนี้มีครบรสทั้งความสั่นประสาท ความรัก ความใส่ใจ และความห่วงใยซึ่งกันและกันของมนุษย์ บทสรุปของเรื่องชายหนุ่มชุดดำที่สี่แยกนี้ยังจัดได้ว่าเป็นการสรุปเรื่องที่ ลงตัวที่สุดในผลงานทั้งหมดของจุนจิ อิโตะ

4. ถ้ำรูปคนปริศนา

หลังจากเหตุแผ่นดินไหวที่เชิงเขา ผู้คนต่างก็ตื่นตะลึงกับการค้นพบถ้ำประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์ ที่ถูกดินเชิงเขาถล่มทับมาเป็นเวลานาน เหตุการณ์ประหลาดเริ่มดำเนินไปเมื่อเหล่าผู้คนต่างก็ทยอยกันเดินทางมาเพื่อที่จะเข้าไปในถ้ำรูปร่างมนุษย์เหล่านี้ ถ้ำเหล่านี้นั้นถูกสร้างไว้เพื่ออะไรกันแน่?

ที่มืดและที่แคบ ต่างก็เป็นศัตรูคู่ความกลัวของมนุษย์มาเนิ่นนาน บางทีการลงโทษที่ร้ายกาจที่สุดของมนุษย์ก็คือการถูกขังอยู่ในที่แคบๆ ไร้ซึ่งแสงสว่างเพียงแค่นั้นก็สามารถทำลายจิตใจของมนุษย์ได้แล้ว แต่เรื่องราวในถ้ำปริศนานี้นอกจากจะทำลายจิตใจของผู้ที่เข้าไปในถ้ำแล้ว ยังได้ทำลาย "ความเป็นมนุษย์"ลงไปให้ย่อยยับอีกด้วย จัดเป็นผลงานเรื่องสั้นสุดสยองที่ประทับใจและน่าขนลุกเมื่อนึกถึงชะตากรรม ของผู้ที่หลงเข้าไปในถ้ำได้เสมอๆ

5. ทหารหนีทัพ

เรื่องสั้นที่จุนจิ อิโตะ สื่อออกมาได้อย่างน่าสะพรึง เรื่องราวของทหารญี่ปุ่นคนหนึ่ง ที่หนีทัพมาพึ่งพิงครอบครัวของเพื่อน ทุกๆ วันเขาต้องหลบอยู่ในโกดังเล็กๆ ของบ้าน เฝ้าหวาดกลัวทหารตรวจสอบคนหนีทัพจะมาบุกค้น เขาต้องเผชิญกับโศกนาถกรรมและความแค้นที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้
ความรัก ความเศร้า และสงคราม สิ่งเหล่านี้ทำให้มนุษย์เจ็บปวดเป็นที่สุด โดยเฉพาะความรักที่เกิดขึ้นในระหว่างสงคราม ความเศร้าที่เกิดจากการสูญเสียผู้เป็นที่รัก ก่อให้เกิดการแก้แค้นที่ไม่จบไม่สิ้น นี่คือเรื่องราวสุดสะพรึงที่แม้ว่าจะไม่คงความ "แหวะ" อย่างผลงานก่อนๆ แต่ก็สามารถทำให้ผมขนลุกได้ตั้งแต่หัวจดเท้าเมื่ออ่านจบ..

ของแถม : กระทู้นี้อ่านแล้วตาลายดีไหมเอ่ย?

ขอบคุณ
media-eater.exteen.com
เครดิตรูปทั้งหมด มาจากกระทู้ในพันทิปดังต่อไปนี้
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/03/A5277813/A5277813.html
- ขอบคุณ คุณ รส Vanila Wonder สำหรับภาพดุ๊กดิ๊กสุดน่ารักทุกภาพ
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/08/A5697832/A5697832.html
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/04/A5326382/A5326382.html