ตัวผมเองก็ผ่านการปิดเทอมมาได้แค่ไม่กี่ปีหรอก จำได้ว่าสมัยเป็นนักเรียนพอถึงช่วงนี้จะรู้สึกสองอารมณ์ คือทั้งดีใจที่จะได้หยุดยาว ไปเที่ยวเล่นและเล่นเกมหรือทำอะไรตามใจชอบ แต่อีกใจก็เหงาๆเพราะจะไม่ได้เจอเพื่อนอีกตั้ง 2-3 เดือน ซึ่งสมัยก่อนยังไม่มีความสะดวกสบายเหมือนตอนนี้ เด็กๆยังไม่มีมือถือใช้ ไม่มีอินเตอร์เนทให้่เข้าไปดูเฟสบุ๊ค และไม่มีคอมพิวเตอร์ให้เล่นเลย เด็กที่อยู่ในเมืองหน่้อย ก็จะเล่นกิจกรรมที่ต้องมีอุปกรณ์เป็นหลัก เช่นเล่นเกม, ยิงปืนแก๊บ, รถทามิย่า ฯลฯ เนื่องเพราะสภาพพื้นที่ไม่เือื้ออำนวยในการวิ่งเล่นได้สบายๆเหมือนเด็กต่างจังหวัด ขืนผลีผลามออกไปอาจโดนรถมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวชนเอาได้ ตัวผมเองแค่จะเดินไปซื้อการ์ตูนในตลาดยังลำบาก เพราะบ้านอยู่ริมถนนใหญ่ ข้ามถนนก็ไม่เป็น (ถนนมี 4 เลน) จะไปไหนต้องให้แม่หรือพี่พาข้ามถนนไป ดังนั้นจึงไม่ค่อยได้ออกไปเล่นข้างนอกมากนัก จะมีบ้างก็แอบไปช้อนปลาหางนกยูงที่คลองหลังบ้าน (คลองระบายน้ำนะไม่ใช่คลองสะอาด) จะมีอยู่จุดนึงที่มีปลาหางนกยูงอยู่เป็นฝูง ผมก็จัดเอาอุปกรณ์ไปตักกลับมาเลี้ยงในตู้ที่บ้านซะเลย นอกนั้นก็มีไปขี่จักรยานเล่นในสนามกีฬาบ้าง เพื่อนมันเล่นโรลเลอร์เบลด ผมเล่นไม่เป็นก็ได้แต่ยืนมอง ส่วนใหญ่ที่จะทำเป็นกิจวัตรคือเล่นเกมนี่แหละครับ บางทีก็มีญาติพี่น้องมานอนค้างที่บ้านแล้วก็เล่นด้วยกันเป็นสัปดาห์เลย ช่วงเวลาเสรี 2-3 เดือนนี้ช่างมีความสุขจริงๆ แต่จริงๆแล้วผมมีความใฝ่ฝันที่จะมีปิดเทอมแบบเกมจับแมลงของ PS1 กับ PSP มากเลยนะ ชอบเป็นการส่วนตัว แล้วปิดเทอมในอดีตและในปัจจุบันของพวกคุณเป็นยังไงกันบ้าง?

จิ้มแล้วอ่านโลด ]