ถึง คุณVICTiiMz เรียกผมว่า เน-คอนหวันก็ได้ครับ

เลือกเมียที่รักเกมส์ เลือกเกมส์ที่เมียรัก เลือกรักเพราะมีเกมส์ เกมส์ทำให้เรามีคนรัก เกมส์ทำให้เรามีสายสัมพันธ์ เมียทำให้เราคลายสายสัมพันธ์ที่ตึงเกินไปสำหรับเกมส์ และเกมส์ทำให้เราคลายสายสัมพันธ์ที่ตึงเกินไปสำหรับเมีย

ตดไรไม่รู้หอมจัง ตดที่ออกมาจากคนที่เรารักไงครับ

ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมยังอ่อนประสบการณ์อยู่เพราะเพิ่งจบใหม่ๆเลย ไปนู้นก็ไม่มี PS3 กับXbox ให้เล่นแล้ว คงต้องพาองครักษ์มือซ้ายและมือขวาไป PSP และ DS ผมไม่คิดว่าองครักษ์ทั้งสองของผมจะเป็นผู้พิทักษ์ความเครียดได้ แต่คิดว่าน่าจะพิทักษ์ความเป็นเด็กในตัวเรามากกว่า แม้แต่โอนิซึกะปรามาจารย์แห่งโชนันยังเล่นเกมส์เพื่อทำให้เขาสามารถนำความสนุกกับความจริงจังมารวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ครับ และก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาเวลามาสนใจเกมส์อย่างเดียว และก็ไม่ได้หมายความว่าจะเอาเวลาทำแต่กับงานอย่างเดียวเช่นกันครับ ตรงกันข้ามมันยังช่วยยื้อสถานะความคิดของเราไม่ให้เลยเถิดจนค่อยๆลืมความเป็นไป มีประโยคหนึ่งครับ ชอบมาก "อย่าให้ตัวเลขแห่งอายุมากีดกั้นความเป็นเด็กในตัวเรา" ผู้ใหญ่เดี๋ยวนี้จำนวนมากมักจะมองว่าสิ่งที่เด็กทำไร้สาระไปซะหมด ไม่ค่อยจะสนับสนุน แต่ตัวเองก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองทำสิ่งที่ไร้สาระสุดๆอยู่เหมือนกัน 555 แล้วGamemag ที่นู้นมีหรือเปล่าครับ ต้องติดตามต่อไปอยู่แล้ว PSP DS เหมือนองครักษ์ Gamemag ก็เหมือนขงเบ้งเลยละครับ เว้อไปไหมเนี้ยะ แต่ก็อ่านมาตั้งกะฉบับ 200กว่าๆ เลยครับ พี่PONกับพี่Odioz และคนอื่นๆก็เหมือนพี่น้องสายเลือดเดียวกัน (Brothers in Arms) ที่ต่างชื่นชอบวีดีโอเกมส์เป็นเสมือนเสาหลักของชีวิตเลย

โอ ไม่ยักรุ้มาก่อนว่าคุณ jackassman เป็นอาจารย์ สุดยอดเลยครับ ดีใจที่มีอาจารย์ชอบเล่นเกม แบบนี้ลูกศิษย์คงไม่เครียด อิอิ ไปแพร่แล้วจะมีเกมแม็กให้อ่านไหมครับที่นั่น

มันมีจริงหรอครับ ไม่มีหรอก ทำออกมาขำๆ ทำออกมาแบบนี้มันต้องผ่านหลายขั้นตอน คงไม่หลุดออกมาใช้จริงๆหรอกมั้ง

เกมส์นี้มีลงPSP ครับ ตอนเล่นในPS1 ใส่สูตรแอคชั่นเล่นจนจบไปแล้ว

อยากให้มีอาจารย์แบบโอนิซึกะในไทยมังจัง

โอนิซึกะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมอย่างดีเลยครับ เพราะช่วงพฤษภา ผมต้องไปเป็นอาจารย์สอนวิชาสังคมเหมือนกันที่จังหวัดแพร่ ก็เลยมาคิดว่าสิ่งที่ผลักดันให้เรามีความมันใจมาตลอดคือ จิตวิญญาณความเป็นอาจารย์ของโอนิซีกะที่สื่อออกมา เป็นอะไรที่อธิบายแล้วเลอะเทะ จึงสัมผัสได้ด้วยจิตต่อจิตเป็นสำคัญ โอนิซึกะเข้าใจและไม่เข้าใจหรือไม่สนใจเรื่องกฏเกณฑ์มาตราฐานระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ เขารู้แค่ว่าลูกศฺษย์ทุกคนจำเป็นต้องมีความทรงจำดีๆเพื่อให้พร้อมที่จะสร้างความทรงจำดีๆนั้นไปยังผู้อื่นอีกทอด ไม่ใชอะไรก็ถือกติกากฏเป็นใหญ่ แต่เข้าไม่ถึงความรู้สีกคน เราเป้นอาจารย์เราไม่จำเป็นต้องเข้มกับวิชาการมาก รู้จักทำเรื่องที่มันสนุกแต่ได้ความรู้บ้าง เด็กมันแทบไม่ได้นำความรู้ที่เรียนไปใช้เลย แต่ความทรงจำที่ดีต่างหาก ที่เด็กเหล่านี้สามารถแปรเปลี่ยนเป็นประสบการณ์และความรู้ที่ปฎิบัติได้จริง อีกทั้งไม่ต้องอวดเก่งว่าฉันจบมาจากนี้นะ ฉันเป็นลูกคนนู้นนะ คนนี้นะ เป็นหัวโจกมาก่อนนะ เพราะแบบนี้การศึกษาที่ส่งเสริมแต่ให้เด็กเอาตัวรอด ตัวใครตัวมัน ใครเก่งก็รอด ใครกากก็จบ มันเลยเป็นสังคมที่ ใครจะยังไงก็ช่าง ใครจะไม่พอใจก็ไม่หงอก็ได้ จะเป็นยังไงก็เรื่องของยู เรียกว่าแทบจะไม่สนใจกันเลยถ้าไม่กราบเท้ากัน คิดว่าโอนิซึกะ ถ่ายทอดสิ่งเหล่าออกมาได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์แบบตามคัมภีร์สุดยอดอาจารย์ในตำนานที่สูญหายเมื่อครั้งบรรพกาล ยุคที่วัฒนธรรมถูกปฏิวัติโดยอุตสาหกรรมได้อย่างยอดเยี่ยมเลยครับ

ปะ พี่ Pon 10 กันยาไปดูกับผมกัน ^^

พี่ponเอาฮาอีกแว้ว

ยินดีต้อนรับครับ คุณพี่คนข้างบนแนะนำตัวเยอะๆก็ได้ครับ ใครเข้ามาแล้วไม่เปิดเผยตัวเราจะหักจิตพิสัยนะ อิอิ

เด็กผมสั้นบ้านเราไม่รู้จักเกมนี้แน่ๆ

สวัสดีครับ เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกใหม่วันนี้ ติดตามเกมแม็กมานานเหมือนกัน เห็นชื่อผมแล้วใครหลายคนที่ติดตามเกมแม็กอาจจะคุ้นๆ ลองทายกันดูนะครับว่าผมเป็นใคร ? กระทู้แนะนำตัวแล้วนายจะมาให้เขาทายกันทำไมเนี่ย